Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | Ποιος ρίχνει ότι η πρώτη μοιραία ντομάτα που ξεκίνησε η επανάσταση La Tomatina; Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν ξέρει. Ίσως ήταν μια εξέγερση κατά του Φράνκο, ή ένα καρναβάλι που πήρε από το χέρι. Σύμφωνα με την πιο δημοφιλή εκδοχή της ιστορίας, κατά τη διάρκεια του 1945 φεστιβάλ του Los Gigantes (ένα γιγαντιαίο χαρτί μασέ παρέλαση μαριονέτα), οι ντόπιοι έψαχναν να οργανώσει μια φιλονικία για να πάρει κάποια προσοχή. Μπορούν να συμβεί σε μια καλάθι λαχανικών κοντά και άρχισε να πετά ώριμες ντομάτες. Αθώοι θεατές μπλεγμένος μέχρι τη σκηνή κλιμακώθηκε σε ένα τεράστιο melee φέρουν καρπούς. Οι ηθικοί αυτουργοί έπρεπε να επιστρέψει τους πωλητές ντομάτας, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την επανάληψη της περισσότερες μάχες και ντομάτα τη γέννηση μιας νέας παράδοσης. Φοβούμενοι ένα απείθαρχο κλιμάκωσης, οι αρχές που θεσπίστηκαν, χαλαρή, και στη συνέχεια επανέφερε μια σειρά απαγορεύσεων στη δεκαετία του 1950. Το 1951, οι ντόπιοι οι οποίοι αψήφησαν το νόμο φυλακίστηκαν μέχρι ζήτησε δημόσια κατακραυγή για την απελευθέρωσή τους. Το πιο διάσημο θράσος των απαγορεύσεων ντομάτας που συνέβη το 1957, όταν οι υποστηρικτές πραγματοποιήθηκε μια παρωδία κηδείας ντομάτα μαζί με ένα φέρετρο και πομπή. Μετά το 1957, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να κυλήσει με τις διατρήσεις, που μερικούς κανόνες στη θέση του, και αγκάλιασε το εκκεντρικός παράδοση. Αν και οι ντομάτες πάρει το κεντρικό στάδιο, μια εβδομάδα των εορτασμών οδηγήσει μέχρι την τελική αναμέτρηση. Είναι μια γιορτή των πολιούχων Buñol του, της Παναγίας και του Αγίου Louis Bertrand, με παρελάσεις, μουσική και πυροτεχνήματα χαρούμενη ισπανική μόδα. Για να ενισχύσει τη δύναμη σας για την επικείμενη φιλονικία, μια επική παέγια σερβίρεται την παραμονή της μάχης, προβάλλοντας μια εικονική Βαλένθια πιάτο ρύζι, θαλασσινά, σαφράν, και το ελαιόλαδο. Σήμερα, αυτή η αδέσμευτη φεστιβάλ έχει κάποιο μέτρο της τάξης. Οι διοργανωτές έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να καλλιεργήσει μια ειδική ποικιλία δυσάρεστη ντομάτες μόνο για την ετήσια εκδήλωση. Γιορτές ξεκινήσουν γύρω στο 10 π.μ., όταν οι συμμετέχοντες αγώνα για να αρπάξει ένα ζαμπόν σταθερό στην κορυφή ενός λιπαρό πόλο. Θεατές μάνικα τις scramblers με το νερό, ενώ το τραγούδι και χορό στους δρόμους. Όταν η καμπάνα της εκκλησίας χτυπά το μεσημέρι, φορτηγά γεμάτα με ντομάτες κυλήσει στην πόλη, ενώ άσματα "To-ma-te, με-ma-te!" φτάσουν σε κρεσέντο. Στη συνέχεια, με την πυροδότηση ενός εκτοξευτήρες ύδατος, το κύριο γεγονός ξεκινά. Αυτό είναι το πράσινο φως για τη θραύση και την έναρξη ντομάτες σε επιθέσεις all-out κατά τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Lobbers Υπεραστικές ντομάτα, το σημείο-κενό δολοφόνους, και πλάνα γάντζο μεσαίου βεληνεκούς. Όποια και αν είναι η τεχνική σας, από τη στιγμή που είναι πάνω, θα δούμε (και να αισθάνονται) είναι αρκετά διαφορετική. Σχεδόν μία ώρα αργότερα, ντομάτα εμποτισμένο βομβαρδιστικά αριστερά για να παίξει σε μια θάλασσα από squishy salsa δρόμο με λίγο αριστερά που μοιάζει με μια ντομάτα να βρεθεί. Μια δεύτερη κανόνι shot σηματοδοτεί το τέλος της μάχης. |